مرا یا د آر

مرا یا د آر در شبهای بی مهتاب

و بی تو ای امید من

به دشت خاطراتم برگ ریزان است

همیشه در میان باغ عشقم غنچه یادت شکوفا است

دگر برق نگاهت را مگیر از من

نمی دانی بریدم من از همه زنجیر الفت را

پرنده های شوقم را ببین با اشتیاقی آتشین سوی تو می آید

دگر مگریز از پیشم مرا مگذار تنها با تن تب دار سوزانم

مرا با دستهای پربهار خود عیادت کن

 

تلاش

آیا به هدف خود میرسد؟