گفتی و گفتم گفتم که دوستت دارم ، گفتی که باور نداری گفتم این کلمه را از حفظ نمی گویم از ته دلم می گویم ، گفتی دلم را نیز باور نداری سکوت تلخی کردم و از ته دلم آه کشیدم. مدتی سکوت با چشمانی خیس گونه ام خیس شد و قلبم شکسته گفتی که تو قلبم را شکستی ، گفتم که قلبت شکسته نشد ، احساست در هم شکست گفتی سکوت کن میخواهم گریه کنم ، من نیز سکوت کردم و با گریه تو نا آرام شدم و اشک ریختم گفتی بی خیالی از اشکهایم ،چیزی نگفتم ، و باز سکوت و یک آه تلخ گفتی کاش که عاشق نمی شدم ، گفتم عاشقی همه این دردها را دارد گفتی خسته شدی از همه کس ، گفتم من با تو می مانم گفتی خیلی تنهایی ، گفتم کسی که عاشق است تنهایی را نمی شناسد و باز گفتی تنهایی ، گفتم کسی که عاشق است قلب یارش باید همان تنهایی او باشد گفتی که این حرفایت تکراری است ، گفتم به جز تکرارش راهی نیست گفتی که آغوشت را میخواهم ، گفتم که منتظر بمان عزیزم گفتی که شانه هایت را میخواهم ، دلم به درد آمد از دوری ات و به غم نشستم گفتی که تو از حرفهایم پریشانی ، گفتم حرفی نیست و حرفهایت شکنجه ای بیش نیست گفتی که لبخندی بزن ، گفتم که حس لبخند نیست گفتم با اینکه این کلمه تکراری است و با اینکه باور نداری باز میگویم که دوستت دارم چیزی نگفتی و سکوت کردی گفتم که دوستت دارم ، دوستت دارم و دوستت دارم و اشک از چشمانم سرازیر شد و باز چیزی نگفتی و به جای سکوت اینبار تو نیز مانند من اشک ریختی