باید رفت

چشم در چشم ستاره ای باید دوخت

و هر از گاه به سوسوی دلی پاسخی باید گفت

سفری باید رفت

و سبکبال چو باد گذری باید کرد

سفر از خواب به نور

گذر از کوچه ی نومیدی و وهم تا سرا پرده شور

و تو باید به پرواز درآیی و نگاهی فکنی

به ازل ،به همان روز که تاریخ اجل

به سر سردر پیشانی تو نصب شدست

و تو غافل ز همه کار جهان جام به دست

بنهی گام درآن ساده و مست

گه از این جام شراب شربت شهد بنوشی و گه طعمی گس

و سر انجام به آن روز رسی که سفر باید رفت و گذر باید کرد...